Η ενσίρωση σιτηρών τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί πολύ και αποτελεί πλέον ένα βασικό μέρος της διατροφής αρκετών κτηνοτροφικών μονάδων μηρυκαστικών. Τι πρέπει να προσέξουμε:
Το σωστό στάδιο για τη συγκομιδή του ενσιρώματος σιτηρών (σιταριού, κριθαριού, τριτικάλε, βρώμης) είναι όταν ο καρπός στο φυτό έχει πάρει το πλήρες μέγεθος του, αλλά δεν έχει σκληρύνει. Θα πρέπει να μπορούμε να καρφώσουμε το νύχι μας μέσα στο καρπό και το χρώμα του καρπού εξωτερικά πρέπει να είναι χρυσαφί προς ελαφρώς κίτρινο.
Στόχος είναι μια τιμή υγρασίας 40-60%, που θα επιτρέπει στα ωφέλιμα βακτήρια να παρέχουν επαρκή ζύμωση. Αν τα χόρτα έχουν χαμηλή υγρασία (μικρότερη από 40%), υπάρχει κίνδυνος να μην μπορούν να συμπιεστούν σωστά, να μείνει αρκετός αέρας μέσα στα ενσιρωμένα χόρτα και να δημιουργηθούν εστίες μούχλας. Προβλήματα προκαλεί και η υψηλή υγρασία (άνω του 60%), που αυξάνει τον κίνδυνο σχηματισμού ανεπιθύμητων ουσιών (βουτυρικού οξέος). Προγραμματίστε έτσι την σειρά κοπής και συγκομιδής στα διάφορα χωράφια σας, ώστε τα χόρτα να βρεθούν όσο γίνεται στο επιθυμητό στάδιο.
Αν η συγκομιδή γίνει σε μπάλες (πλαστικό φιλμ), ο επιπλέον τεμαχισμός των χόρτων βοηθάει την ευκολότερη «μπαλετοποίησή» τους, ενώ ταυτόχρονα μειώνει τον κίνδυνο να τρυπηθούν οι μπάλες. Ο αριθμός των στρώσεων πλαστικού σε κάθε μπάλα παίζει μεγάλο ρόλο στην ποιότητα του τελικού ενσιρώματος, οπότε η οικονομία σε αυτό το στάδιο, δεν είναι καλή ιδέα.
Συγκομιδή σε πρώιμο στάδιο, δίνει ενσιρώματα με περισσότερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και μεγαλύτερη αφομοιωσιμότητα από τα ζώα. Συγκομιδή σε όψιμο στάδιο, αυξάνει τις αποδόσεις, σε βάρος όμως της ποιότητας (χαμηλότερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες).
Τα ενσιρώματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν έπειτα από αναμονή τουλάχιστον 1 μηνός, συνήθως όμως 2, με πολλούς παράγοντες να τα επηρεάζουν, όπως η χρήση εμβολιαστών που επιταχύνουν τη διαδικασία.
Υπάρχουν πολλές δυνατότητες χρησιμοποίησής τους στα σιτηρέσια μηρυκαστικών και η σωστή χρήση τους μπορεί να δώσει εξαιρετικές αποδόσεις.
