Υπολογίζουμε τις τροφές που θα χορηγήσουμε στα ζώα μας, αλλά δεν υπολογίζουμε πάντα, πόσες από αυτές θα καταναλωθούν και πόσες θα μείνουν/χαθούν. Πόσες τροφές σπαταλούμε;
Ο έλεγχος των ποσοτήτων που δίνουμε στα ζώα μας, συμβάλλει στην καλύτερη κάλυψη των αναγκών τους (που έχουμε ήδη υπολογίσει), αλλά και μας αποτρέπει να σπαταλήσουμε ποσότητα τροφής. Κάθε στάδιο της ζωής των ζώων μας έχει συγκεκριμένες ανάγκες, γι' αυτό είναι τόσο σημαντική η δημιουργία ομάδων (ομαδοποίηση, «γκρουπάρισμα») αυτών, με βάση την ηλικία τους, το βάρος τους και φυσικά το ύψος της παραγωγής τους. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να διαχειριστούμε καλύτερα κάθε ομάδα ζώων, να δώσουμε τις τροφές που χρειάζονται, εξοικονομώντας τροφές από την σπατάλη που θα γινόταν, αν δίναμε τις ίδιες ποσότητες σε όλα. Η ομαδοποίηση των ζώων σύμφωνα με τις διατροφικές τους ανάγκες, είναι ένας τρόπος για καλύτερη προσαρμογή της πρόσληψης τροφής, στην αναμενόμενη απόδοση τους.
Σε γαλακτοπαραγωγικά ζώα, η αρχή γίνεται από τον έλεγχο τους με υπέρηχο, τσεκάροντας εγκυμοσύνες και πολυδυμίες. Έπειτα μπορούμε να ξαναβάλουμε για γονιμοποίηση τα «άδεια», να συνεχίσουμε με τα έγκυα και να αυξήσουμε τις χορηγούμενες ποσότητες τροφών σε αυτά που κυοφορούν πάνω από ένα.
Κατά την γαλακτοπαραγωγή, εφόσον μπορούμε να κάνουμε γαλακτομετρήσεις, η διαφοροποίηση των ποσοτήτων τροφών που δίνουμε στα ζώα, με βάση την παραγωγή τους, είναι η καλύτερη τακτική.
Σε ζώα πάχυνσης, αρχικά πρέπει να χωρίσουμε τα ζώα σε γκρουπ με βάση την ηλικία τους. Αν υπάρχουν ζώα διαφορετικών φυλών, διαχωρίζουμε με βάση και αυτό το χαρακτηριστικό (εφόσον μας το επιτρέπει ο αριθμός τους), γιατί σίγουρα θα έχουν διαφορές μεταξύ τους.
Το κόστος διατροφής είναι για τις περισσότερος μονάδες μηρυκαστικών από το 60% έως το 75% του συνολικού κόστους παραγωγής τους. Δημιουργώντας σωστές ομάδες ζώων, ταΐζοντας ανάλογα με τις ανάγκες τους και προσαρμόζοντας τις ποσότητες σε σχέση με τα αποτελέσματα που λαμβάνουμε, μπορούμε να κάνουμε οικονομία στις τροφές, μειώνοντας τη σπατάλη των τροφών.
